Test statyczny
Bursztyn, po pocieraniu np. miękką szmatką, powinien naładować się elektrostatycznie. Kiedy to zrobimy, bursztyn będzie przyciągał bardzo lekkie przedmioty, takie jak cząstki papieru lub kurz.

Test w słonej wodzie
Metoda ta polega na przygotowaniu odpowiedniego słonego roztworu. Wlewamy wodę do pojemnika i dodajemy około 10 łyżeczek soli (0,5 l). Musimy ją dokładnie wymieszać przez 30 min. Prawdziwy bursztyn w słonej wodzie się unosi. Większość podróbek zatonie.

Test acetonowy
W przypadku tego testu możemy skorzystać z właściwości kopal i plastiku, które  źle reagują na rozpuszczalniki. W celu wykonania testu możemy użyć acetonu lub alkoholu. Umieszczamy preparat na powierzchni kamienia. Jeśli po tej reakcji bursztyn traci kolor lub powierzchnia staje się lepka – produkt może nie być oryginalny.

Test światła UV
Do przeprowadzenia tego testu będziemy potrzebowali światła UV. W tym świetle prawdziwy bursztyn będzie widoczny w niebieskim lub żółtym kolorze, mieniąc się, kopal będzie biały, a plastik nie reaguje na światło. Jest to jeden z najbardziej wiarygodnych testów potwierdzających autentyczność bursztynu.

Test cieplny
Możemy przeprowadzić test cieplny. Bursztyn, w przeciwieństwie do kopalu i plastiku, nie topi się. Spali się jak kadzidło. Możemy nagrzać np. igłę do czerwoności i po przyłożeniu do prawdziwego bursztynu, dym powinien wznosić się i palić – w przypadku plastiku i kopalu będzie się topił.